Weer omhoog

We fietsen met de klok mee, vanuit Cluny, via Macon naar Annecy, naar het zuiden via Embrun en wat dwalen door de mooie Drome, dan nog even de groene route afgefietst tot boven Arles en dan doorsteken door het Rhonedal, westwaarts naar de Cevennen. En daar zitten we nu. Twee daagjes op een camping bij Uzes in de buurt. Even bijtanken. En dan onze laatste 10 fietsdagen, via Benjaminse naar de auto in Cluny. Een voor ons bekende route, ooit in het voorjaar 2018 hem zuidwaarts gefietst. Veel kou en regen toen. Dat gaat nu vast anders.

De vooraf uitgestippelde route bevatte ook een rondje Provence en een rondje Cevennen, deze doen we niet om gehaast te voorkomen.

Opvallend vaak fietsen we over snelle strakke fietspaden, lekker breed en lekker rustig. Wel weer eentonig maar beter dan op smalle stroken van drukke wegen.

Motoren geven hier ook geen overlast, blijkbaar misdragen de mmuizen zich vooral in bochtige bergpassen. Waar ik dan wel last van heb; af en toe gaan de krekels als een malle tekeer, enorm aanwezig, maar dan besef je ook goed dat je lekker zuidelijk zit.

Het materiaal houdt zich redelijk. Één gebroken tent stok en dat is het geloof ik wel.  En mijn lijf houdt zich ook goed, de schouder train ik elke dag met de voorgeschreven fysio oefeningen en de kilo’s blijven ook aanvaardbaar. Veel kwark en muesli.

Morgen een rustdag dus en dan genieten van de laatste 500 km.